Είτε κάποιοι δεν περάσατε πουθενά, είτε κάποιοι δεν περάσατε εκεί που θέλετε, είτε δίνετε τώρα για πρώτη φορά σημασία έχει ότι καταλαβαίνετε, το άγχος και την ψυχολογική κούραση που κατά κάποιο τρόπο είσαι αναγκασμένος να βιώσεις είτε διάβασες άψογα είτε όχι.
Δεν θα πω ότι δεν περίμενα να ξανά δώσω πανελλαδικές, ήταν κάτι που ήλπιζα καθώς έκανα το λάθος να πάω σε Επαγγελματικό Λύκειο και δεν γνώριζα ότι ειχα την δυνατότητα να εξεταστώ κι εγώ μαζί με τους μαθητές για μια θέση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του Γενικού Λυκείου ούτε φυσικά και το Υπουργείο Παιδείας το γνώριζε….μου πήρε πολύ καιρό για να ενημερωθώ σωστά. Σημασία έχει ότι ήρθε η ώρα να ξανά κάτσω σε εκείνο το ίδιο θρανίο, που πλέον είναι λευκό και καθαρό. Οι πρώτες μέρες κυλούσαν απίστευτα γρήγορα μέχρι που μια
μέρα αναρωτήθηκα « τι ακριβώς κάνω εδώ»; σαφώς τζάμπα έχανα τον χρόνο μου, είχαν περάσει ήδη 3 με 4 βδομάδες και ούτε θυμόμουν όχι άπλα τι ακριβώς είχα διδαχθεί άλλα είχα την εντύπωση ότι δεν
έμαθα και κάτι ουσιαστικό. Ήλπιζα να μην χρειαστεί να πάω σε φροντιστήριο για αυτό και διάλεξα απλά το πιο κοντινό λύκειο της περιοχής μου. Όμως μάλλον έπραξα λάθος, τι περίμενα εξάλλου; η καθηγήτρια των λατινικών έβριζε ασύστολα τα φροντιστήρια και γκάριζε ότι είναι άχρηστα, άλλα όταν ερχόταν η ώρα να παραδώσει το
μάθημα προχωρούσε με τους ρυθμούς των φροντιστηρίων… πώς να ακολουθήσεις αυτόν τον ρυθμό όταν δεν πας φροντιστήριο όμως? Και άμα της πεις να τα κάνει πιο αργά, ήταν αδύνατον ,τα παιδιά ήταν πιο μπροστά, βλέπετε τα μάθανε στο φροντιστήριο, αυτό που πριν λίγο έβριζε !
Και εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις το σύστημα αλλιώς δεν θα τα καταφέρεις είτε το θέλεις είτε όχι…σαφώς μπορείς και χωρίς φροντιστήριο άλλα σημασία έχει να μην κουράζεσαι παραπάνω από ότι ήδη κάνεις και να διευκολύνεις τον εαυτό σου όσο παραπάνω μπορείς, όχι να τον φθείρεις
κι άλλο….Και με το συγκεκριμένο σύστημα διαπαιδαγώγησης και τους καθηγητές να φωνάζουν τα παιδιά πυροβολημένα ήταν αν όχι ακατόρθωτο άλλα πολύ δύσκολο, φάνταζε βουνό μπροστά μου. Δυστυχώς αυτό είναι το σύστημα της Ελλάδας στην παιδεία…λεφτά λεφτά λεφτά λεφτά .
Νόμιζα ότι η παιδεία και η μάθηση ήταν δωρεάν, και οι ευκαιρίες ήταν ίσες για όλους, μάλλον έκανα λάθος. Έχω
τουλάχιστον 5 χρονιά από τότε που τελείωσα το Λύκειο και ειλικρινά νόμιζα ότι τώρα που ωρίμασα θα έχω το σθένος να το αντιμετωπίσω με ψυχραιμια, η καρδιά μου όμως ακόμα χτυπάει στους ίδιους τρελούς
ρυθμούς….
Να ναι καλά η μαμά που μου έστυψε πορτοκαλάδα… ξέρετε εκείνη που πίνετε τους τελευταίους 3 μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου