Πρόσφυγες από κούνια..

Σημαντικό και παράλληλα θλιβερό γεγονός αποτελεί το ότι πολλά από τα προσφυγόπουλα που καταφθάνουν στη χώρα μας είναι ασυνόδευτα. Από πολύ μικρά τραβούν το δρόμο του ξεριζωμού,χωρίς οποιαδήποτε συνοδεία.

Τσαμουρλίεβα Μόνικα

Πόση μοναξιά,πόση ανασφάλεια να νιώθουν άραγε αυτά τα μικρά αγγελούδια; Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος απο μας που να καταλαβαίνει.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟΕΠΛΣ,που αφορούν τα ασυνόδευτα παιδιά που φτάνουν απο τα τουρκικά παράλια,υπάρχει σημαντική αύξηση κυρίως σε ηλικίες έως 13 ετων. Είναι απίστευτο πως οι γονείς τους αποφασίζουν να τα στείλουν μόνα τους στην Ελλάδα,προκειμένου να σωθούν τουλάχιστον αυτά από τον πόλεμο,καθώς δεν έχουν επαρκή χρήματα για να τα ακολουθήσουν. 

Ο πόνος του αποχωρισμού είναι αβάσταχτος για όλους όσους αποχωρίζονται τα παιδιά τους,ειδικά όταν γνωρίζουν πως το πιθανότερο είναι να μην τα ξαναδούν ποτέ. Αποφασίζουν παρόλα αυτά να στερηθούν την παρουσία τους, χαρίζοντας τους ένα βέβαιο μέλλον. Πολλοί απο μας δεν είμαστε ακόμη γονείς, ο καθένας όμως μπορεί να φανταστεί τον πόνο του αποχωρισμού.

Συγκλονίζουν οι δηλώσεις εθελοντών που διηγούνται τις στιγμές που διασώζουν από τις βάρκες μωρά ημερών,βρεγμένα,που τρέμουν απο το κρύο και που από τόσο μικρά πρέπει να επιζήσουν στον εφιάλτη της προσφυγιάς.

Είναι υποχρέωσή μας,να βοηθήσουμε ο καθένας όπως μπορεί. Υπάρχουν εκατοντάδες ΜΚΟ που προσπαθούν καθημερινά παρέχοντας σε όλους τους πρόσφυγες τρόφιμα,ρούχα,φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης. Ο καθένας μας μπορεί να συνεισφέρει. Φανταστείτε πως στην θέση τους θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μας!

Τσαμουρλίεβα Μόνικα