Νέοι και Εκκλησία

                                                Νέοι και Εκκλησία

                                  

  Όλοι θα έχουμε παρατηρήσει πως όσο περνάνε τα χρόνια τόσο οι νέοι απομακρύνονται από την Εκκλησία και θα αναρωτιόμαστε γιατί; γιατί οι Εκκλησίες έχουν μόνο ηλικιωμένους; τι κρατάει τους νέους μακριά από την θρησκεία μας και δεν εκκλησιάζονται;

 Ο πάτερ Γεώργιος, ιερέας ενορίας μας είπε: <<Αυτά τα νυχτερινά μαγαζιά φταίνε που δεν έρχονται οι νέοι Εκκλησία αυτά τα <<μανιτάρια του  διαβόλου>> ξενυχτάνε εκεί και δεν μπορούν να ξυπνήσουν>>.

 Νέοι, να ξέρετε ότι ο Χριστός χαίρεται κάθε φορά που ένας από εσάς ξεκινάει προς την οδό της σωτηρίας, ακόμα κι αν νομίζετε ότι ο Χριστός σας ξέχασε, εκείνος περιμένει να βρει έστω και μία χαραμάδα για να μπει στις ψυχές σας.

  Η Ευδοξία Δημογλίδου, νεαρή μητέρα δήλωσε: <<Πηγαίνω εκκλησία αλλά σπάνια, συνήθως θα τύχει κάτι που θα μου το απαγορεύσει ή θα βαριέμαι. Πιστεύω όμως αρκετά, Τετάρτη και Παρασκευή δεν τρώω κρέας και νηστεύω την Μεγάλη εβδομάδα>>.

 Υπάρχουν μερικές δυσκολίες στα σημερινά παιδιά να πλησιάσουν το μυστήριο της Μετανοίας. Οι σημερινοί νέοι δυσκολεύονται να πλησιάσουν γενικά την Εκκλησία και τους κληρικούς γιατί
καλλιεργείται μία προκατάληψη κατά της Εκκλησίας. Η Εκκλησία σήμερα χλευάζεται, συκοφαντείται, διαβάλλεται, στα μάτια του κόσμου και της νεολαίας οι όποιοι θα την ειρωνευτούνε.

  Η Κατερίνα Παρασκευοπούλου, νεαρή δικηγόρος από την άλλη είναι αντίθετη με όλα αυτά και υπογράμμισε: <<Πηγαίνω σίγουρα δύο Κυριακές τον μήνα, προσπαθώ ακόμα και περισσότερες αν βρω χρόνο. Προσεύχομαι καθημερινά στις εικόνες που έχω στο σπίτι και μία φορά το μήνα προσπαθώ να επισκέφθομαι  μοναστήρια, για παράδειγμα το προηγούμενο Σάββατο πήγα στην Παναγία Σουμελά, επίσης θυμιατίζω κάθε Σάββατο το σπίτι μου και νηστεύω τις μεγάλες εορτές>>.

 Πολλοί μεν είναι και αυτοί που απέχουν από την Εκκλησία για τον λόγο ότι πολλές ηλικιωμένες κυρίες κατακρίνουν τους νέους για την ενδυμασία και το μοντέρνο στυλ τους.

 Ο Χάρης Καρυπίδης, νεαρός επίσης τόνισε: << Δεν πάω πλέον Εκκλησία μόνο στις εορτές διότι δεν έχω χρόνο αλλά πιστεύω προσεύχοντας στον Θεό>>.

 Οι νέοι θα πρέπει να μπορούν να αισθανθούν  την ευχαριστιακή σύναξη της εκκλησίας και να πουν  ότι εδώ είναι η οικογένειά μου, η
οικογένεια του Θεού, εδώ είναι το σπίτι του Θεού και Πατέρα μου. Εδώ είμαστε όλοι μέλη του Σώματος του Χριστού, είμαστε η εν Χριστώ αδελφότητα και κοινωνία. Εδώ ο ιερέας είναι ο πνευματικός μας πατέρας και έχουμε την ευχέρεια, όταν αμαρτήσουμε, να πάμε στον πατέρα και Πνευματικό μας , να του πούμε την αμαρτία μας και αυτός να μας συγχωρέσει και να μπορούμε να συμμετέχουμε στην εν
Χριστώ σύναξη της αδελφότητας και οικογένειάς μας, που είναι η ενορία μας και να μετέχουμε των Άχραντων Μυστηρίων.

 Τέλος Ο Λεωνίδας Αβραμίδης, νεαρός και αυτός ισχυρίστηκε: << Στην Εκκλησία πάω μόνο την Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο, δεν ξυπνάω πολύ νωρίς και αν δεν μου πει κανείς να πάμε δεν πηγαίνω μόνος εκτός και αν θέλω  να κοινωνίσω. Γενικά πιστεύω πως δεν χρειάζεται να πάει κανείς Εκκλησία για να θεωρηθεί πιστός χριστιανός, άλλωστε ο Θεός είναι πανταχού παρών όπως επίσης οι μεγαλύτερες προσευχές έγιναν στα νοσοκομεία και όχι στις Εκκλησίες. Ανάβω κανένα κερί, λέω καμιά προσευχή που και που και έτσι πιστεύω είμαι κοντά στον Θεό>>.

 Έπειτα από όλες αυτές τις δηλώσεις θα διαπιστώσει κανείς πως οι περισσότεροι νέοι πιστεύουν στην θρησκεία μας ο καθένας με τον δικό του διαφορετικό  τρόπο αλλά απέχουν από την συχνή επίσκεψη στην Εκκλησία ο καθένας για τον δικό του λόγο.

 Άρθρο Νάσια Τσιφτσή