Το ταξίδι της Μαρίν

   Το ατελείωτο ταξίδι της προφυγιάς.Κάποιες καταστάσεις δεν είναι για να τις ζουν τα παιδιά.Τέτοιες περιπέτειες και ιστορίες δεν θα πρεπε κάνεις να τις ζήσει,πόσο μάλλον να τις αφηγήτε.Τέτοια ιστορία είναι και το ταξίδι της 11 χρονής Μαρίν απο την Συρία.

’’Εχω εφιάλτες με αυτά που γίνονται σε μένα και στην οικογένεια μου και κλαίω συνέχεια,το μαξιλάρι μου είναι μούσκεμα από τα δάκρυά μου γιατί φοβάμαι.” λέει.

‘’Είμασταν πολύ φοβισμένες δεν σταματούσαν να πέφτουν βόμβες απο τον ουρανό στο σπίτι μας και πυροβολισμοί.Κρυβόμασταν όπου βρούμε και όπου προλάβουμε κάτω απο έπιπλα ή μέσα σε ντουλάπες.Ο μπαμπάς μου δεν ξέρω που ήταν,πέθανε..Η μαμά μου με πήρε απο το χέρι μόλις σταμάτησαν οι βόμβες και βγήκαμε έξω.Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με αίματα και υπήρχαν πολλά σώματα χωρίς χέρια και πόδια...

Κρυβόμασταν συνέχεια και φοβόμουν πολυ.Αναγκαστήκαμε να πάμε στην φουσκωτές βάρκες όπου εκεί έκλαιγαν μεγάλοι και παιδιά γιατί φεύγαν..Φοβόμουν μην πνιγώ,και το ταξίδι ήταν ατελείωτο και δεν είχα ουτε νερό.Πολλοί πηδούσαν απο τις βάρκες για να φύγει το βάρος και να σωθούν τα παιδιά τους.
¨Επειτα,έπρεπε να περπατήσουμε πάρα πολύ,χωρίς φαγητό και χωρίς νερό κοιμόμασταν ξυπνούσαμε.Κοιμόμασταν στην ερημία και το μαξιλάρι μου ήταν μούσκεμα γιατί έβλεπα εφιάλτες συνέχεια με αυτά που έγιναν στην Συρία.Νιώθω τόσο λυπημένη γιατί να είναι έτσι η ζωή;Εδώ δεν είναι καλύτερα τα πράγματα αλλά δεν φοβάμαι για το αν θα μας ρίξουν βόμβες όταν κοιμόμαστε..''

’’Αυτή ειναι η ιστορία της μικρής Μαρίν. Υπάρχουν δυστυχώς χιλιάδες άλλα παιδάκια που έζησαν και ζουν αυτήν την κατάσταση.Ας βάλουμε ενα τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη.Εξάλλου,όλοι μας πρόσφυγες είμαστε

Βασιλική Πεστρακελίδου